Omdat de vader van Julija Hartig cellist en componist was, stond zij van jongs af aan dicht bij het creatieve proces en voelde zij zich daardoor nauw verweven met de composities voor haar instrument, de viool. Later in haar leven bleef ze een diepe connectie voelen met componisten en dat stimuleerde haar nieuwsgierigheid en passie voor de taal van nieuwe muziek. Door deze wederzijdse inspiratie ontstonden verschillende stukken, speciaal voor Hartig geschreven of gearrangeerd. Dit album is daarom een autobiografisch verhaal. Het is een weerspiegeling van Julija Hartigs Joegoslavische en Nederlandse identiteit beschreven in 10 stukken van 8 componisten.

Het levert een gevarieerd album op met één rode draad: Julija Hartig. Naast de werken die sinds 1990 voor de violiste zijn gecomponeerd, werden speciaal voor dit project drie nieuwe werken (wereldpremière-opnames) voor haar geschreven. Alle werken hebben hun unieke muzikale taal van pure oprechte tedere liefde tot onaardse klanken. Sommige werken gaan over diep verdriet van verlies, hartstochtelijke hebzucht naar liefde en leven, andere over vergane schoonheid of gewoon pure wilde ongetemde vreugde.

Julija Hartig groeide op in Servië waar zij in contact kwam met verschillende componisten. Met haar vader Tibor Hartig, solo cellist van het Servisch Nationaal Theater, Philharmonisch en Kamerorkest Novi Sad, speelde zij vaak samen. Zijn composities zijn de eerste kennismaking met het proces van componeren, een proces dat soms ontstond uit improvisatie en samenspelen. ‘Dialog’ voor viool en cello is het resultaat van één van deze improvisatie sessies. Op dit album uitgevoerd door de Servische celliste Maja Bogdanović. In 1993 schreef Tiborg Hartig voor zijn dochters eindexamen ‘Monolog’ for solo viool, als onderdeel van het recital programma.

Isidora Žebeljan (1967-2020), is één van de meest uitgevoerde, vooraanstaande en internationaal geprezen Servische componisten en was een dierbare vriendin van Julija Hartig. In 2011 maakte zij een transcriptie van haar lied ‘Oh, Die, My Love’, voor stem (gezongen door Hartig tijdens het spelen), viool en piano. In haar kindertijd leert Julija Hartig Aleksandra Vrebalov (1970) kennen. Vrebalov schreef in haar leven 90 werken. Ter ere van hun geboortestad Novi Sad (culturele hoofdstad van Europa in 2022) schreef zij een nieuw stuk voor viool en piano ‘Constellation Hartig’.

Diese CD kann als eine autobiografische Entwicklung betrachtet werden. Sie ist eine Reflexion meiner jugoslawischen und niederländischen Identität, beschrieben in 10 Stücken von 8 Komponisten. Alle diese Stücke haben ihre eigene musikalische Sprache und Art, Gedanken und Gefühle auszudrücken. Von der reinen, ehrlichen und zärtlichen Liebe bis hin zu den unheimlichen Klängen auf der Suche nach Antworten. Einige von ihnen sprechen von tiefer Trauer über Verlust, leidenschaftlicher Gier nach Liebe und Leben, brutal verzerrter, zersetzter Schönheit oder einfach nur wilder, ungezähmter Freude. Allen gemeinsam ist, dass sie für mich geschrieben oder arrangiert wurden, mit einem tiefen Verständnis für meine Art zu spielen, die immer intensiv, ehrlich und ausdrucksstark ist. Ich liebe sie alle wie meine Kinder und genieße es, sie wachsen zu sehen. Zusätzlich zu der Auswahl an bereits komponierter Musik ab 1990 wurden drei neue Werke speziell für mich als Teil dieses Projekts geschrieben.